رقص خوشه‌های گندم

موهای سیاهِ بلند دختر که از زیر روسری توری سفیدش به جریان باد ملحق می‌شد و همراه گندم‌ها می‌رقصید، تصویری عجیب تشکیل داد؛ تصویری که از دید همه گذشت اما آن صحنه برای آن سواری که بر اسب بود ماند! آن سوار خانه‌ی دلش را از نو ساخت، دلی که دیگر برای خودش نبود و متعلق به کسی بود که آن را از جا درآورد و دیگر چیزی جایش نگذاشت جز ترک…

– از متن کتاب –