در ضيافت زمينم

“یاس‌های زیرِ پا ریخته را می‌بینی؟/ دیوانه‌های فرهیخته را می‌گویم./ ماهی سرخِ مردابی را می‌بینی؟/ ابری شدنِ شب مهتابی را می‌بینی؟/ یادگاری‌های از یاد رفت را می‌بینی؟/ زرهای بر باد رفته را می‌گویم./ صحرای بدخواهِ باران را می‌بینی؟/ ساحلِ توفان دیده‌ی یاران را می‌بینی؟/ سوارانِ شبِ دور را می‌بینی؟/ آن پیاده‌های کور را می‌گویم/ ظلمتِ هسته‌ی فانوس را می‌بینی؟/ رویای همنشینِ کابوس را می‌بینی؟/ زخمِ بال پروانه را می‌بینی؟/ حسرت شاعرِ شبانه را می‌گویم…!”