هفتم مرداد مصادف است با سالروز درگذشت ونسان ون‌گوگ؛ کسی که آرزو داشت هنر صاف و ساده‌ای بیافریند که نه تنها هنرشناسان متمول را خوش بیاید، بلکه مایه‌ی شگفتی و آرامش همه‌ی انسان‌ها باشد.
ون‌گوک فعالیت هنری خود را به‌عنوان طراح و نقاش از سال 1880 میلادی و در سن 27 سالگی آغاز کرد. وی پس از مواجهه با آثار ژان فرانسوا میله عمیقاً تحت‌تأثیر نقاشی‌های او و پیام اجتماعی آنها قرار گرفت و در همین زمان بود که طراحی را به‌صورت جدی و حرفه‌ای آغاز کرد. از آنجا که ون‌گوک در سن 37 سالگی درگذشت، درواقع تمام آثارش را در 10 سال آخر عمر خویش آفرید که شامل بیش از 900 نقاشی و بیش از 1100 طراحی می‌شود. تعدادی از مشهورترین آثار وی در 2 سال پایانی عمرش کشیده شده‌اند.
ون‌گوک در اوایل کار تحت‌تأثیر نقاشان هلندی از رنگ‌های تیره و اندوهناک استفاده می‌کرد تا اینکه بعدها برادر جوان‌ترش تئو که به خریدوفروش تابلوهای نقاشی اشتغال داشت، باعث آشنایی او با نقاشان سبک امپرسیونیست شد و پیشرفت هنری او را سرعت بخشید.
ون‌گوگ شیفته‌ی نقاشی از کافه‌های شبانه، مردم طبقه‌ی کارگر، مناظر طبیعی و گل‌های آفتابگردان بود. مجموعه‌ی گل‌های آفتابگردان او که تعدادی از آنها از سرشناس‌ترین نقاشی‌هایش نیز به‌شمار می‌آیند شامل 11 اثر است.
ون‌گوک در 29 ژوئیه‌ی 1890 در سن 37 سالگی در اثر شلیک گلوله به شکمش زخمی شد و روز بعد درگذشت. او پیش از مرگ، مدتی در یک آسایشگاه روانی بستری بود و بسیاری از آثار کلاسیک خود از جمله «درختان زیتون»، «شب پرستاره» و «زنبق‌ها» را در زمان بستری شدن خلق کرد.
جالب است بدانید این نقاش مشهور هلندی «شب پرستاره» را که اکنون یکی از شاهکارهای پرطرفدارش به‌شمار می‌آید، با نگاه کردن به آسمان شب از درون پنجره‌ی آسایشگاه روانی‌اش کشید؛ درحالی‌که در طول عمرش، حتی یک ستاره هم در آسمان هنر نداشت…
■ منبع: پایگاه خبری یکتا – ایسنا
|
|
 |
